کاظمی: رنج، دستمایه شعر و داستان افغانستان است
به گزارش خبرنگار پایگاه خبری حوزه هنری، نخستین روز از مراسم اختتامیه «هشتمین جشنواره قند پارسی»، ویژه شعر و قصه جوان افغانستان، عصر چهارشنبه 19 اسفند در تالار سوره حوزه هنری برگزار شد. دکتر کاظم کاظمی، رئیس شورای فرهنگی مهاجران افغانستان یکی از سخنران های این مراسم بود که به بررسی زوایای ادبیات افغانستان پرداخت.
وی بیان کرد: ما مردم افغانستان در سال های اخیر نابسامانی ها و دشواری های زیادی را تجربه کردیم که به بسیاری از نهادهای ادبی و فرهنگی آسیب زد، مردم را آواره کرد و جریان های ادبی را دچار انقطاع کرد. این انقطاع به شعر و به ادبیات به طور عام ضربه زد اما فرصتهایی را نیز ایجاد کرده که اگر از آن فرصت ها استفاده کنیم می توانیم یک خیزش و ادبیات دیگر را در ادبیات کشورمان به وجود بیاوریم. یکی از این مسائل، مهاجرت مردم ما به کشورهای گوناگون است.
رئیس شورای فرهنگی مهاجران افغانستان با اشاره به مهاجرت های صورت گرفته از این کشور گفت: ما مردمی جهانی هستیم و میتوانیم از این جهانی بودن استفاده کرده و ادبیات را رشد دهیم. این ویژگی است که کمتر ملتی در دنیا آن را دارد، ما مردمی سختی کشیده هستیم و در شعر مهاجران درد و حسی خاص وجود دارد که سایرین آن را ندارند و می توان گفت رنج دستمایه شعر و داستان افغانستانی است که با سایر آثار متفاوت است.
کاظمی همچنین اظهار کرد: بسیاری از اهالی ادبیات هم بر این موضوع صحه گذاشته و می گویند در شعر یک فرد از افغانستان، دردها و رنجها و تجربههایی هست که جوانان کشورهای دیگر آن را ندارند، آن ها دچار رفاهزدگی و روزمرگی شده اند اما در شعر شما از این روزمرگی ها خبری نیست. ما مانند کسانی هستیم که گاهی داخل آتش می رویم و از آن بیرون می آییم و این تجربهها می تواند برای افراد مختلف دنیا جذابیت های خاص خودش را داشته باشد.
وی با بیان اینکه باید تلاش کرد که حرف مردم و جامعه در شعر باشد، افزود: شعر امروز بیشتر به سمت عینی شدن پیش رفته و این می تواند بستر خوبی باشد برای بیان تجربه های متفاوتی که یک افغان دارد. البته لازم است به این دقت کرد که نباید فقط به بیان دردهای کوچک و شخصی بپردازیم، اگر درد و رنج ما شخصی شود، شعر ما محدود خواهد شد. بیان تجربه شخصی لازم است همراه با حرف مردم باشد، نباید ارتباط شعر با مردم قطع شود و اگر اینطور نباشد، شعر منزوی خواهد شد.
کاظمی با اشاره به فرصتهای موجود در فضای مجازی گفت: هرچه دنیای ما رنگارنگ شود ذهن انسانها را از خلوت شاعرانهشان باز میدارد در حالی که ادبیات در لحظه زایش در خلوت انسان خلق شده و نباید اجازه دهیم فضای مجازی این خلوتها را از ما برباید. برای شاعرانی که در سطح متوسط هستند فضای مجازی تأثیرگذار است اما برای افرادی که به درجات بالاتر می رسند، دنیای مجازی خطرناک است.
وی با هشدار نسبت به اینکه دنیای رنگارنگ، ما را از مطالعه باز داشته است، گفت: درونمایه اصلی ادبیات، مطالعه خارج از حوزه ادبیات و شعر است. لازم است پشتوانه ذهنی ما مطالعات تاریخی و علوم دینی و فلسفی باشد.
گفتنی است، سخنرانی دکتر محمدسرور مولایی درباره لزوم توجه دولت افغانستان به فرهنگ و ادبیات این کشور و همچنین سخنرانی کارشناس بامیان شناسی، شوکت علی محمدی، شاعر و پژوهشگر درباره شهر تاریخی بامیان، از بخش های دیگر این برنامه بود.
منبع: پایگاه اطلاع رسانی حوزه هنری
http://www.hhnews.ir