دومین نشست داستانی «به صرفِ داستان» در تهران

روابط عمومی خانه ادبیات افغانستان – نرگس زمانی: دومین نشست ماهانه ی «به صرف داستان»، دهم آبان ماه، در خانه ادبیات افغانستان برگزار شد.
برنامه «به صرف داستان» از سلسله نشست های ماهانه بخش داستان خانه ادبیات افغانستان در تهران هست که هر ماه با حضور یک منتقد داستانی و خوانش داستان هایی از اعضای خانه ادبیات افغانستان و نقد داستان ها برگزار می گردد.

این نشست با حضور داستان نویس و منتقد افغانستانی، سید_مرتضی_حسینی_شاهترابی، آغاز شد که محور اصلی صحبت هایشان، پیرامون مبحث اثرات زیست داستانی بر داستان نویسی بود.
پس از خوانش داستان لیلا خالقی، با عنوان “کرم ها “، شاهترابی صحبت های خود را اینگونه آغاز کرد:

داستان پنج ضلع اصلی دارد که ساختار اصلی و اساس آن را تشکیل میدهد. ازین رو در پرداخت یک داستان خوب باید بیشتر به آنها توجه کرد.

اولین و مهم ترین بخش، موضوع یک داستان است که باید قابلیت ماندگار شدن در ذهن خواننده را داشته باشد که در مرحله ی پیشرفته ترِ آن، خواننده را به خواندنِ دوباره ی آن اثر وادار کند. اگر به این موضوع اهمیت لازم داده شود، به نحوی نیمی از خلق اثر با موفقیت پیش رفته است.

نکته ی بعدی، ساختار داستان است که مبتنی بر پیرنگ آن می باشد. هر چه پیرنگ قوی تر باشد، داستان روایتی جذاب تر دارد به گونه ای که هر نوع مخاطب، چه عام و چه با درک داستانی بالاتر را با خود همراه می کند.
پس از این دو مولفه، زبان داستان و تکنیک و … به ترتیب از اضلاع مهم داستان نویس شمرده شدند.

بعد از یادآوری نکات مهم داستان نویسی، به آسیب_شناسی داستان پرداخته شد که میهمان و منتقد برنامه، بخش اصلی آسیب ها را ناشی از عدم زیست داستانی دانستند:

زیست داستانی همان داستان نویسانه زندگی کردن است. یعنی زندگی کردن در دنیای داستان و فاصله گرفتن از غریزه نویسی. یک نویسنده ی حرفه ای نگاهی داستانی و ذهنی منظم و اندیشه گرا دارد.
کسانی که فقط با یک جریان یا فوران احساسی دست به قلم میشوند،هیچگاه نمی توانند به داستان نگاهی جدی داشته باشند.

وی افزود:زیست داستانی بدون شاخصه ها و مولفه های زیر ممکن نمیشود:
ابتدا خوانشِ داستان و مطالعه ی مداوم است. یک نویسنده موفق نه تنها باید بر آثار کلاسیک فارسی و جهان تسلط داشته باشد بلکه باید ذهنی جستجوگر نیز داشته باشد تا آثار مدرن ایران، افغانستان و جهان را نیز شناسایی و مطالعه کند.
به دنبال مطالعه، آموزش داستان، نگارش (تاکید بر روزانه نویسی)، به سازی تجربیات زیستی و درآخر نیز استوارسازی اندیشه ها و نگرش های داستانی، در این امر از اهمیت ویژه ای برخوردار هستند.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

دکمه بازگشت به بالا
بستن