عید آمد و عید آمد

محمدسرور رجایی
عید بر عاشقان مبارک باد

عاشقان عیدتان مبارک باد

بر تو ای ماه آسمان و زمین

تا به هفت آسمان مبارک باد

عید سعید فطر، عید بزرگ مسلمین جهان است. عیدی است که مسلمانان بعد از یک‌ماه روزه‌گرفتن و به‌کمال معنوی‌رسیدن، می‏‌خواهند جشن شکرانه وصال و اجابت را برگزار کنند. به‌همین‌دلیل عید سعید فطر بزرگ‏‌ترین عید در نزد مردم مسلمان افغانستان است. شکوه عید فطر با آیین‏‌ها و آداب متفاوت اجتماعی‏‌اش در همه‌جا و در نزد همه اقوام ساکن افغانستان دیدنی و شنیدنی است؛ آن‌گونه‌که بخشی از آن را ما در ادبیات کلاسیک خود دیده و خوانده‏‌ایم. می‏‌دانیم که ادبیات فاخر کلاسیک ما سرشار از ابیاتی است که شکوه و عزت عید را نشان می‏‌دهد. شور و شعفی که در آینه شعرهای «عیدانه» خداوندگار بلخ، جلال‏‌الدین محمد بلخی می‏‌بینیم، شور و شعفی جاودانه است که از روزگاران دور برای بشر مانده است.

بگذشت مه روزه، عید آمد و عید آمد

بگذشت شب هجران، معشوق پدید آمد

شورانگیزی و طربناکی شعرهای رمضانیه و عیدانه حضرت مولانا گواهی می‏‌دهد که عید مولانا، رسیدن عید فطر نیست، بلکه عید آن شاعر عارف با رؤیت هلال ماه رمضان آغاز می‏‌شود. انگار «بخت سعید» او در افق‏‌های رمضان تکثیر می‏‌شود و جان می‏‌گیرد.

عید نمای عید را ای تو هلال عید من

گوش بمال ماه را ای مه ناپدید من

بود من و فنای من خشم من و رضای من

صدق من و ریای من قفل من و کلید من

حالا که هنگام خداحافظی با ماه رمضان است، حالا که همه مومنان روزه‌دار آماده می‏‌شوند که به استقبال عید شکوهمند فطر بروند، شکوه کار ما هم در این است که جرعه از کلام ناب او را سر بکشیم و بگوییم یاران

عید آمد و عید آمد، آن بخت سعید آمد

برگیر و دُهل می‌زن‌، کان ماه پدید آمد.

عید تان مبارک.