جعفریان، وزارتخانه سیار فرهنگ است
روابط عمومی خانه ادبیات افغانستان: مراسم گرامیداشت محمدحسین جعفریان شاعر ، روزنامه‌نگار و مستند ساز برجستۀ ایرانی سه‌شنبه 26 سنبله با حضور جمع کثیری از شاعران و اهالی قلم ایران و افغانستان در سازمان هنری رسانه ای اوج برگزار شد. از افغانستان، دکتر نصیر احمد نور، محمدکاظم کاظمی، محمدسرور رجایی، دکتر محمدصادق دهقان، محمدحسین فیاض و شماری از کارمندان سفارت افغانستان در تهران نیز حضور داشتند.
در این برنامه شماری از فرهنگیان ایرانی و محمدکاظم کاظمی شاعر شناخته شدۀ افغانستان سخنرانی کردند. همچنین در بخش پایانی این مراسم، تحفه هایی از سوی مراکز فرهنگی ایران به محمدحسین جعفریان اهدا شد. دکتر نصیر احمد نور، سفیر دولت اسلامی افغانستان در تهران، نیز عکس احمد‌شاه مسعود، دستمال جهادی و کلاه پکولی را به خاطر زحمات زیاد جعفریان به ادبیات افغانستان، به رسم یادبود به وی اهدا کرد.
در این مراسم بهروز افخمی، کارگردان سینمای ایران که در سفری با جعفریان در افغانستان همراه بوده است، در سخنانی گفت: از 25 سال پیش با جعفریان آشنا شدم و می‌دانم این بزرگی را با زحمت و عرق ریختن به دست آورده است. جعفریان کسیست که خودش را به آب و آتش می‌زند، هر جا كه جنگی بوده و مردم در خطر بوده اند، حضور داشته است.
افخمی در بخشی دیگر از سخنان خود گفت: در افغانستان همه می‌دانند كه جعفریان چه نقشی در بازتاب حوادث این کشور داشته است و به همین خاطر باید گفت افغان‌ها بیشتر از ایرانی‌ها او را می‌شناسند!
محمد كاظم كاظمی، شاعر برجسته افغانستان، سخنران بعدی بود. وی در سخنانی با بیان این که، اگر ایران دارای پنجره‌های زیادی باشد، بزرگ‌ترین پنجره آن به خاطر مشتركات فرهنگی، به سمت افغانستان باز شده است، گفت: هیچ كشوری مانند ایران به افغانستان نزدیك نیست. هیچ كتابی بدون ترجمه در افغانستان خوانده نمی‌شود و فقط كتاب‌هایی از ایران است كه بدون ترجمه، مردم افغانستان آن را می‌خوانند، اما در مقابل تصویر درستی از افغانستان به ایران نیامده؛ كسانی كه این غبار را از بین ببرند بزرگ‌ترین خدمت را به این دو كشور كرده‌اند.
کاظمی در مورد ارتباط ادبی جعفریان با افغانستان و خدماتش به ادبیات افغانستان گفت: محمدحسین جعفریان خدمات زیادی را به فرهنگ افغانستان انجام داده است. «شانه‌های زخمی پامیر» جُنگی از آثار فرهنگی افغانستان، ویژه‌نامه شعر افغانستان که شماره 14 «مجله شعر» بود و توسط جعفریان منتشر شده است کامل‌ترین منبع از شعر افغانستان است. بخشی از این خدمات است.
اما کاظمی کارگشایی‌های جعفریان را مهم‌ترین خدمات او به کشور افغانستان عنوان کرد و گفت: . با پیگیری‌های او مجموعه هایی از خاطرات جهاد افغانستان، جمع‌آوری شد و در 15 عنوان کتاب منتشر شد. کاظمی گفت زمانی را یاد می آورم که که برخی از شاعران افغانستانی که گاهی توسط نیروی انتظامی در مرزها دستگیر می‌شدند، جعفریان شخصا می رفت و برای آنها کارت تردد می‌گرفت و آزاد شان میکرد.
كاظمی گفت: علاقه‌مند شدن یك فرد از ایران به افغانستان نیاز به چرا ندارد. جعفریان معاشرت‌هایی داشت كه باعث شد نسبت به افغانستان علاقه‌مند شود و كارهای ویژه‌ای را برای این كشور انجام دهد. امیدوارم این چرخش ارتباطات بین دو كشور ادامه پیدا كند چرا كه جعفریان مانند یك وزارتخانه سیار درحوزه فرهنگ و ادبیات زبان فارسی موثر بوده است.
همچنین در این مراسم قسمت‌هایی از مستند «در پناه آن مرد» ساخته نادر زاده‌پناه که به بیان خاطرات محمدحسین جعفریان در روزهای حضورش در افغانستان بود نمایش داده شد.
در بخش پایانی این مراسم محمدحسین جعفریان، با بیان این که محافل بزرگداشت مثل مجلس ترحیم است که با حضور متوفی برگزار می‌شود. گفت: من خیلی شرمنده شدم از تعابیری که شد چون کم لیاقت‌تر از این‌ها هستم.
رایزن سابق فرهنگی ایران در افغانستان در ادامه سخنانش به بیان خاطرات حضورش در حضور رهبر انقلاب اسلامی پرداخت و گفت: چند سال پیش جلسه‌ای در خدمت حضرت آقا من درباره افغانستان توضیحاتی دادم که ایشان یک جمله را سه بار تکرار کردند و فرمودند که چرا وزارتخانه‌ها از وجود آدمی مثل جعفریان استفاده نمی‌کند؟ پس از اتمام فرمایشات حضرت آقا از ایشان خداحافظی کردم و گفتم چون جایی که کار می‌کنم حقوقم فقط به اندازه خرید یک پاکت سیگار است شاید دیگر به ایران برنگردم و در افغانستان ساکن شوم که ایشان فرمودند: اگر به ترک سیگار منتهی شود تصمیم خوبی است.
محمدحسین جعفریان در مراسم بزرگداشت خود از ساخت مجموعه 54 قسمتی در مورد مهاجران افغانستان توسط سازمان هنری رسانه‌ای اوج خبر داد و گفت: این اتفاق از آرزوهای من است که نگاه مردم ایران نسبت به مهاجران افغان عوض شود. نباید به مردم افغانستان تنها به عنوان کارگر نگاه کرد بلکه باید با اساتید و بزرگان آنها حرف زد. سالهاست که در رسانه‌های ما نگاه درستی نسبت به مهاجران افغانستان وجود نداشته است.
جعفریان در پایان سخنان خود از همسرش تقدیر کرد و گفت: همسر من رنج‌های زندگی با یک جانباز، مستندساز، روزنامه‌نگار و شاعر را همزمان تحمل می‌کند.
